Υστερία με «βαμπίρ» στη Σερβία

Στο Zarozje της Σερβίας, o κόσμος προμηθεύεται σκόρδα, ασημένιους σταυρούς και παλούκια… Και όμως δεν γυρίζουν ταινία. Στο μικρό χωριουδάκι της δυτικής Σερβίας, ανάμεσα στα καταπράσινα βουνά και τα πυκνά δάση επικρατεί ο φόβος. Φήμες που εξαπλώθηκαν σαν χείμαρρος, κάνουν λόγο για ένα θρυλικό φάντασμα – βαμπίρ, το οποίοι μετά από αιώνες ξαναξύπνησε... διψασμένο για αίμα. Μπορεί να ακούγεται αστείο ή παρανοϊκό, όμως ακόμη και το τοπικό συμβούλιο της περιοχής, προειδοποίησε τους χωρικούς να λάβουν τα μέτρα τους. Παρότρυνε μάλιστα τους κάτοικους, να βάλουν ξύλινους σταυρούς και να αλείψουν με σκόρδο τις πόρτες και τα παράθυρα τους, προκειμένου να κρατήσουν μακριά τους αιμοδιψείς δαίμονες. 
Οι περισσότεροι, κάνουν λόγο για μια απελπισμένη προσπάθεια των κατοίκων του χωριού, να προσελκύσουν τουρίστες στη φτωχή αγροτική περιοχή, στα σύνορα με τη Βοσνία. Όμως ο θρύλος του Sava Savanovic, του μυθικού πλάσματος, που σύμφωνα με την παράδοση ζούσε σε έναν νερόμυλο, ρουφώντας το αίμα των ανθρώπων που πήγαιναν να αλέσουν τα σιτηρά τους, ξαναζωντάνεψε. 
 Η υστερία με τα βαμπίρ και τους βρικόλακες δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Κατά διαστήματα η δεισιδαιμονία είχε προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω. Το 1725 ο Peter Plogojowitz, χωρικός από το Kisiljevo πέθανε. Μετά από το θάνατο του ακολούθησε μια σειρά αιφνίδιων θανάτων, μέσα σε 8 ημέρες πέθαναν 9 άτομα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, οι κάτοικοι του Kisiljevo κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο Peter Plogojowitz είχε γίνει βαμπίρ και έπινε το αίμα των χωρικών. Έκαναν εκταφή του πτώματος, υπό την παρουσία ενός παπά, και αφού διαπίστωσαν πως το σώμα του δεν είχε αλλοιωθεί, παλούκωσαν το κεφάλι του και έκαψαν το πτώμα για να σιγουρευτούν πως δεν θα γυρνούσε ποτέ. O Sava Savanovic, το πρώτο βαμπίρ της Σερβίας, «επέστρεψε» για τους κατοίκους της υπαίθρου. Ο ξύλινος νερόμυλος στον οποίο ζούσε, κατά το θρύλο, σταμάτησε να λειτουργεί το 1950. 
Πριν από μερικούς μήνες, η παλιά ξύλινη κατασκευή κατέρρευσε, «εξοργίζοντας» το φάντασμα του Sava, το οποίο από τότε ψάχνει διαρκώς για νέα στέγη. Ορισμένοι χωρικοί ακούνε βήματα στο δάσος, άλλοι πάλι ισχυρίζονται πως ακούν τα ουρλιαχτά του στο μέρος που είχε δολοφονηθεί πριν από αιώνες. “Στη μικρή μας κοινότητα,5 άτομα έχουν πεθάνει τελευταία, ο ένας μετά τον άλλο, ο ένας μάλιστα κρεμάστηκε…αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο”, δήλωσε ο Miodrag Vujetic, τοπικός δημοτικός σύμβουλος. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δημιουργεί στρες σύμφωνα με τους ψυχολόγους, αλλά οι επιπτώσεις μιας αναβίωσης του θρύλου, δεν είναι εξολοκλήρου αρνητικές. Το χωριό θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα μεσαιωνικό θεματικό πάρκο, μια “Disneyland” για λάτρεις των βαμπίρ. Ακόμη όμως και αν το αιμοσταγές βαμπίρ γύρισε απλά για να φέρει χρήμα, μέσω της ανάπτυξης «τρομο-τουρισμού» στην περιοχή, οι κάτοικοι φαίνεται να μπαίνουν πολύ σοβαρά στο ρόλο. Αρκετοί από αυτούς κυκλοφορούν κρατώντας σκελίδες σκόρδου μέσα στις τσέπες τους. Πηγές: Oregonherald.com http://www.globalomen.com