ΚΑΨΟΥΡΑ Η΄ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ???

Μόλις χώρισες…. Έχεις πέσει στα πατώματα, θέλεις να πεθάνεις και κλασσικά θα το ρίξεις στη μουσική (δεν λέω για ποτό γιατί πάλι αλκοολική θα με βγάλετε). Και να το μεγάλο ερώτημα: καψουροτράγουδα ή ποιότητα?? Ναι υπάρχουν κι άλλα είδη μουσικής αλλά δεν νομίζω ότι χωρίζει κανείς και να ακούει David Guetta ή Going Through (κι αν το κάνει κανείς μπράβο του χωρίζει και το απολαμβάνει). Από τη μία η Λαίδη να δηλώνει πως «οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ» και ο Καρράς να σου λέει «άσε τον άλλο κι έλα σε μένα». Εκεί θες δεν θες πας στην κάβα της γειτονιάς και την αδειάζεις. Βάζεις τα ηχεία στο τέρμα και κερνάς πόνο. Παράλληλα ρίχνεις κατάρες, βρίζεις, φωνάζεις και αναρωτιέσαι «πως μ’ αφήνεις να ζω χωρίς εσένα». Μετά περνάς στη φάση «να μ’ αφήσεις ήσυχη θέλω». Και καλά δεν τον θες πίσω και καλά έκανε κ έφυγε (κάαααααλα μας έπεισες). Και αφού εξαντληθείς απ’ όλα αυτά, γυρνάς σελίδα και αποφασίζεις πως «θα βγαίνεις, θα πίνεις και λόγο δεν θα δίνεις». Γιορτάζεις την ελευθερία σου, έχεις προχωρήσει –δήθεν- και είσαι έτοιμη για το επόμενο πιπίνι-δήθεν και πάλι. Αλλά μόλις ακούσεις το Γονίδη ξαναπέφτεις στα πατώματα και ρέει το κλάμα. Από την άλλη έχεις τον Κότσιρα να σου λέει πως και που τον παράτησε η γκόμενα αυτός θα είναι «ο φύλακας ο άγγελός της». ΔΗΘΕΝΙΕΣ!!!!!! Δηλαδή συγγνώμη, εμ σε παράτησε εμ θα του δώσεις και την ευχή σου??? Μήπως να δώσεις και συμβουλές πώς θα ρίξει την επόμενη??? Τι πολιτισμός Θεέ μου…. Ούτε στη Σουηδία έτσι. Με λίγα λόγια ωραία η κουλτούρα, φοβεροί στίχοι και μελωδία αλλά όπως και να το κάνουμε δεν περνάς τον νταλκά με τους Πυξ-Λαξ και τους Κατσιμιχαίους. Τα τραγούδια αυτά τα ακούς μετά το πρώτο 2μηνο, αφού έχεις ξεπεράσει το σοκ. Με τα έντεχνα κάνεις επανάσταση, κάνεις καντάδα αλλά δεν κάνεις επέτειο χωρισμού….. Betty Li